Over Ger Lataster

Gerard (Ger) Lataster (Schaesberg, 16 februari 1920 – Amsterdam, 19 maart 2012) was een Nederlands kunstschilder, die gerekend wordt tot het abstract expressionisme.

Lataster, zoon van een mijnwerker, volgde de Kunstnijverheidsschool in Maastricht. Vervolgens ging hij naar Amsterdam waar hij van februari 1941 tot augustus 1946 aan de Rijksakademie van beeldende kunsten studeerde. In 1948 en 1949 werd hem de Koninklijke Subsidie voor de Schilderkunst toegekend. Hij wordt gerekend tot de zogenaamde “Amsterdamse Limburgers”, waartoe ook Pieter Defesche, Jef Diederen en Lei Molin behoren.

In 1963 stond Lataster met Mari Andriessen, Nic Jonk, Theo Mulder en Wessel Couzijn aan de wieg van de alternatieve kunstopleiding Academie ’63 (later Ateliers ’63 genoemd) te Haarlem, nu gevestigd als De Ateliers in Amsterdam. De motivatie achter dit initiatief was de wens om tegemoet te komen aan de behoefte van jonge kunstenaars om een periode te werken onder de kritische begeleiding van meer ervaren kunstenaars. In 1983 werd hij docent schilderkunst aan de Rijksakademie.

Zijn werk is vertegenwoordigd in een groot aantal museale collecties in binnen- en buitenland, waaronder het Stedelijk Museum in Amsterdam en het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Zijn werk werd met grote regelmaat getoond op tentoonstellingen in binnen- en buitenland en hij kan worden beschouwd als een van Nederlands succesvolste kunstenaars van zijn generatie.

Bekende werken van Lataster zijn het schilderij Spelende kinderen (1954, opdracht gemeente Heerlen), het vierluik Het haar van de vrouwen; De brillen van de dichters; De schoenen van de arbeiders; De as van allemaal (1976, Bonnefantenmuseum, Maastricht) en de monumentale plafondschildering Icarus Atlanticus (1987-88, Mauritshuis, Den Haag).